5.10.2015 Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας

Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.    

Αντίφελλος: Αρχαία Ελληνική πόλη έναντι της Μεγίστης. ΠΑΡΟΥΣΑ. Άσπενδος: Η επισημότατη πόλη της Παμφυλίας. ΠΑΡΟΥΣΑ. Άσσος: Στην λαμπρότερη κι επιβλητικότερη τοποθεσία του κόσμου. ΠΑΡΟΥΣΑ. Ξάνθος: Με την πρώτη Ένωση Δημοκρατιών του κόσμου. ΠΑΡΟΥΣΑ. Σαλαγασσός: Η πόλη των ανδρείων. ΠΑΡΟΥΣΑ. Σινασός: Ο Φάρος της Καππαδοκίας. ΠΑΡΟΥΣΑ. Σινώπη: Η ανυπότακτη- η πρώτη ελληνική πόλη στον Πόντο. ΠΑΡΟΥΣΑ. Αυτή είναι η άγνωστη χαμένη για μας Ελληνική Μ. Ασία. Μάρμαρα, πέτρες, όγκοι, κάθε είδους υλικά ψυχρά συντρίμμια που αν τυχόν ξαναενωθούν σε έργο τέχνης, όπως ήταν, αποτελούν τον φορέα μιας μνήμης παλιάς ή πρόσφατης, καλής ή κακής. Όποιος προστατεύει ίχνη προγόνων και προφυλάσσει τη μνήμη, αυτόματα γίνεται εχθρός για τους βέβηλους. Το παρόν συγκρατείται από το παρελθόν και το μέλλον του. Χωρίς ένα από τα δύο λυγίζει και σπάει. Οι Έλληνες της Ανατολής, οι Έλληνες του Μείζονος Ελληνισμού ήξεραν που στόχευαν. Στην εκπαίδευση των παιδιών τους. Οι Ρωμιοί μαθητές αντιπροσώπευαν σε απόλυτους αριθμούς το διπλάσιο σχεδόν των Μουσουλμάνων μαθητών σε όλη την Αυτοκρατορία. Η ελληνική γλώσσα είχε γίνει η γλώσσα των εμπόρων και της καλής κοινωνίας, σε βαθμό που σημαντικό ποσοστό Ρωμιών αγνοούσε την τουρκική. Τα παιδιά, οι μαθητές, φοιτούσαν μέσα σε ένα επιβλητικό περιβάλλον γεμάτο έργα τέχνης που δε βρισκόταν πίσω από βιτρίνες όπως στα μουσεία. Ήταν διάσπαρτα στις αίθουσες. Στόχευαν σε μια εκπαίδευση που να διακινεί όλες τις αισθήσεις, γι αυτό και παρά τους Οικονομικούς, Θρησκευτικούς, Εθνοτικούς διωγμούς παρέμειναν αριστοκρατικές προσωπικότητες. Παρέμειναν αριστοκρατικές προσωπικότητες, γιατί δεν απέκτησαν αρχοντιά από τα πλούτη αλλά από την ευγένεια ψυχής, εντιμότητα, εργατικότητα, γνώση και εξωστρέφεια . Ποιος να συγκριθεί μαζί σου Μικρά Ασία μου! Εκεί εφευρέθηκε ο δικαιότερος φόρος που επιβλήθηκε ποτέ στη γη. Η Βυζαντινή χιλιετία χάρη στην παρέμβαση της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, επέβαλε στους πλούσιούς του τότε, το “Αλληλέγγυον”. Οι εύρωστοι οικονομικά πολίτες υποχρεώνονταν να πληρώνουν τον φόρο του αγρότη στρατιώτη που υπερασπιζόταν τα σύνορα της Αυτοκρατορίας. Η υποχρέωση της πληρωμής του φόρου δεν έπαυε αν ο αγρότης έπεφτε στην μάχη, προστατεύοντας με αυτό τον τρόπο και τις οικογένειες των νεκρών στρατιωτών. Το απόλυτο κοινωνικό κράτος! Και μετά ήρθαν τα χρόνια της ήττας, της φρίκης του αφανισμού, του εξευτελισμού και της δουλείας μας. Ο Χέμινγουεϊ αναπαράγει την άποψη του Γουίτταλ πως οι τσολιάδες θα είχαν καταλάβει την Άγκυρα και θα είχαν τελειώσει τον πόλεμο, αν δεν είχαν προδοθεί. Ο Βρετανός Πρωθυπουργός Λόιντ Τζόρτζ με τις δηλώσεις του κατακεραυνώνει: «η πυρπόλησις της Σμύρνης και η ψύχραιμος σφαγή δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων εν τω εσωτερικώ της Μ. Ασίας και στον Πόντο αποτελεί την κορύφωση της αδικίας και το μέγιστο κακό για ολόκληρη την ανθρωπότητα.» Ο αρχιπυροσβέστης Τσορπάζης, από τους πιο παλιούς στο πυροσβεστικό σώμα της Σμύρνης, αφηγείται πως τίποτε δεν τον είχε προετοιμάσει για τον όλεθρο που θα συναντούσε τις ημέρες της ισοπέδωσης αψύχων και ψυχών λέγοντας «Σε όλα τα σπίτια που μπήκα, έβλεπα πτώματα. Σε ένα σπίτι ακολούθησα τη γραμμή του αίματος που έφθανε σε ένα ντουλάπι. Το άνοιξα και πάγωσα. Μέσα βρισκόταν το νεκρό κακοποιημένο κορμί μιας νέας κοπέλας με τα στήθη της κομμένα.» Σήμερα είναι μέρα μνημοσύνης του μαρτυρικού μας λαού. Χρέος μας να γνωρίζουμε και να μνημονεύουμε τους μάρτυρές μας. Ίσως έτσι γίνουμε αντάξιοι της θυσίας τους . Ίσως έτσι η Υπερμάχος Στρατηγό πάψει να έχει στα μάτια της ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμιοσύνης…