Να δοθεί άμεσα ψήφος στην ομογένεια
– Είστε υπεύθυνη στη Μητροπολιτική Ενότητα Θεσσαλονίκης. Μιλήστε μας για τις αρμοδιότητες σας.
«Η Μητροπολιτική Ενότητα έχει υπό την εποπτεία της 14 δήμους και ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς περνά από τη Μητροπολιτική Ενότητα Θεσσαλονίκης.
– Πως θα μπορούσε να υπάρξει συνεργασία του δικού σας τομέα με την ομογένεια;
«Θεωρώ ότι η αρχή πρέπει να γίνει με το δικαίωμα όλων να ψηφίζουν. Πέρα από τους 17άρδηες πρέπει να τιμηθούν και οι απόδημοι Ελληνες, όχι μόνο αυτοί που έφυγαν στα χρόνια της κρίσης. Αλλά και όποιος θα μπορούσε να μπει σε μια αίθουσα όπως αυτή που μας φιλοξένησε με πάνω από 700 ανθρώπους. Όταν κρατάνε την παράδοση, όταν ακούνε ένα ελληνικό τραγούδι και η καρδιά τους ραγίζει, επιβάλλεται να ψηφίζουν. Μιας και είμαστε 10 εκατομμύρια εντός συνόρων, κι άλλοι 10 εκτός χρειάζεται ένα υπουργείο απόδημου ελληνισμού και όχι απλά μια γραμματεία. Δεν μπορείς να λες σε έναν Ελληνα που έρχεται κι επενδύσει 15 εκατομμύρια σε μια χώρα που δεν μπορεί να πάρει δάνειο γιατί είναι κάτοικος εξωτερικού, και δεν μπορεί να πάρει δάνειο από τη χώρα όπου διαμένει, να του λες πως δεν έχει δικαίωμα να ψηφίζει».
– Ακούσαμε, στην εκδήλωση, για την ψυχή των Ποντίων. Πως το εισπράττετε;
«Την εισπράττω, τη βιώνω και την υπηρετώ καθημερινά από την πρώτη στιγμή που δεν ήξερα τι είναι Πόντιος. Όταν είχες μια γιαγιά που είχε υποστεί την προσφυγιά, που σαν μικρότερα παιδιά μας έλεγαν τουρκοσποράκια και ντρεπόμασταν και στο πέρασμα των ετών βρέθηκαν επιφανείς Πόντιοι που μας έβγαλαν από τα υπόγεια και πλέον νιώθεις μεγάλη χαρά και υπερηφάνεια για την καταγωγή αυτή. Βλέπεις πλέον πεντάχρονια παιδάκια ακόμη και στην ξενιτιά να μπορεί να κουβαλά το ποντιακό κύτταρο. Αν αυτό εδώ δεν είναι ψυχή, τι είναι;».
– Βλέπουμε σκληρές εικόνες με πρόσφυγες που έρχονται στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Είσαστε στην τοπική αυτοδιοίκηση, σε μια περιφέρεια με δυσκολίες, τι θα πρέπει να κάνουμε;
«Χρειάζονται κανόνες. Κι εμείς είμασταν πρόσφυγες και επιστρέψαμε στην πατρίδα κι ακολουθήσαμε τους κανόνες που υπήρχαν. Αυτή τη στιγμή εκείνο με που με ζορίζει είναι πως ενώ οι Ελληνες λόγω της ιδιαιτερότητας της χώρας έχει καλοδεχτεί τους πάντες σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, παρόλα αυτά οι όποιοι πρόσφυγες ή μετανάστες να θέλουν σε μια άλλη χώρα να επιβάλλουν τα δικά τους εκεί ζορίζει το πράγμα. Κανόνες παντού. Αυτοί οι άνθρωποι έφυγαν από τις χώρες τους για να σωθούν. Με ένα πράγμα σταματά αυτό, να σταματήσει ο πόλεμος που ξέρουμε ποιοι τον έχουν δημιουργήσει και για ποιον λόγο. Πάνω από 50.000 έχουν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα, που δεν είναι μικρός αριθμός αν συνυπολογιστεί πόσοι ήρθαν κι έφυγαν. Στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας υπάρχον οι περισσότεροι πρόσφυγες, έχουν ξεφυτρώσει τα περισσότερα Κέντρα Φιλοξενίας, ενώ έχει δημιουργηθεί μεγάλο πρόβλημα με τα σχολεία».
– Η Κεντρική Μακεδονία είναι ένας τόπος πλούσιος που έχει αδικήσει τον εαυτό της, επενδύοντας περισσότερα σε τομείς όπως ο τουρισμός. Τι θα μπορούσε να γίνει;
«Πρέπει να μαζέψουμε την γραφειοκρατία. Αυτή μπορεί να είναι η άκρη του νήματος. Όταν εμείς ως Δημόσια Διοίκηση τους τελευταίους 20 μήνες για να κάνω το αυτονόητο, όπως το να κλείσουν οι τρύπες στο δρόμο, χρειάζονται τουλάχιστον επτά μήνες, πως θα έρθει να επενδύσει κάποιος, όταν για να το πράξει χρειάζεται ένα κατεβατό συγκεκριμένων προϋποθέσεων. Ή σταματάς τη γραφειοκρατία ή συνεχίζει και λες τι ωραία χώρα είμαστε, τι ωραίο ήλιο που έχουμε. Ωραία όλα αυτά, αλλά όπως είχε πει ο Ιούλιος Καίσαρας ως πότε οι αρχαίοι θα μας σώζουν. Οι σύγχρονοι Ελληνες δουλεύουν, σε αντίθεση με ότι λένε ορισμένοι ότι είμαστε τεμπέληδες και μειώνουν ένα λαό που θέλουν να τον υποδουλώσουν. Μας βομβαρδίζουν ότι μας δίνουν λεφτά, αλλά πόσα από αυτά τα λεφτά μένουν στη χώρα και πόσα επιστρέφουν πίσω σε αυτόν που τα δανείζει»
– Μπορεί να δεχθεί ο Ελληνας ότι υπάρχουν κανόνες και πρέπει να τους ακολουθήσει;
«Αν κρίνω από έναν 18άρη που έφυγε από το σπίτι, ενώ θα μπορούσε να βοηθηθεί από το όνομα που μπορεί να έχει η μητέρα του, και αναφέρομαι στο γιο μου, κι έχει πάει στις ΗΠΑ και μου λέει πως έκανε λάθος σε μια ημερομηνία κι έμεινε εκτός ομάδας για ενάμιση μήνα εκτός, δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Είναι το ίδιο για όλους. Είναι κανόνας απαράβατος που ισχύει για όλους. Αν αυτό δε διορθωθεί τίποτα δε διορθώνεται. Κανένας λαός δεν είναι καλύτερος από εμάς, αλλά οι άλλοι έχουν το φόβο της τιμωρίας που εμείς το έχουμε κάνει λάστιχο. Λόγω θέσης με πήραν τηλέφωνο να σβήσω μια κλήση και να δοθούν πίσω οι πινακίδες γιατί είχε κλείσει διάβαση αναπήρων, του λέω δεν μπορώ να κάνω κάτι, μη με ψηφίζεις ποτέ. Αν αυτός ο κανόνας συνεχίζει να είναι λάστιχο δεν υπάρχει μέλλον. Χρειάζεται συνεννόηση και να ισχύουν τα ίδια για όλους».